Жұмсаң – жұдырық,
Ашсаң – алақан.
Ыстықта, жауында
Серігің, балақан.
Ыстық құйсаң, суымас,
Суық құйсаң, жылымас.
Бір құрал бар ыңғайлы,
Тұрмысыңа тым жайлы.
Алдына барсаң, күлдіреді.
Кескін-кейпіңді бүлдіреді.
Үстіндегі көйлегі
Түрлі-түсті, не керек.
Қызықтырар көргенді,
Мұның аты...
Көктемде көгереді,
Жазда ырысқа бөленеді.
Күзде пісіп, марқаяды,
Қыста бірден қартаяды.
Өркеші бар, түйе емес,
Не ақ отау – үй емес.
Бір орнында тұрғаны,
Не болады бұл, кәне?
Он көзі бар өзінде,
Он цифр бар көзінде.
Көзіне саусақ саласың,
Жырақтан хабар аласың.
Аяғы бар,
Белінде таяғы бар.
Сөзі дана, үні жоқ,
Сөйлемейді, тілі жоқ.
Қолыңа алсаң – шешен,
Ақылы асқан көсем.
Жер астына түседі,
Сап-сары боп піседі
Жайқалады өріліп шашы жасыл,
Топыраққа көміліп басы жатыр.
Екі ағайынды,
Екеуі де бір үйде,
Бірін-бірі көрмейді.
Мойынынан ұстаймын, ішінен қыдықтаймын. Ол не?
