Ертеде бір Арнұр есімді бала болыпты. Арнұр өте еріншек, жалқау, жатып ішер бала болатын. Ол еш нəрсеге құмарлық танытпастан жата беретін. Бір күні Арнұр өзен жағасына суға шомылуға келеді. Суға шомылғаннан кейін орман ішінде жарқырап, қып-қызыл болып тұрған жеміс-жидектерге көзі түсіп кетеді. Сөйтіп ол жемістерге барамын, оларға əбден тоямын деген ішіндегі ойын жүзеге асырмақшы болып, орманға қарай бет алады. Арнұр орман ішінде адасып кетеді. Ол қасқырлардың үрейлі дауысынан қатты қорқып, аңырап жылай бастайды. Сол кезде балақайдың қасына Жамандық атаулысы келіп:
- Эй, балақай! Сен неге жылап отырсың ?-, дегенде Арнұр:
- Мен адасып кеттім, енді не істеймін,- дейді. Жамандық саған көмектесемін деп балақай Арнұрды алдайды. Бала алданып қалады. Сол мезетте Жақсылық пайда болады. Ол Жамандыққа тіл тигізіп, баланы одан қорғайды. Жақсылық:
- Сен Жамандық, балақайға ештеңе істей алмайсың, сен оның көңілін тауып, жаман балаға айналдырып жібергің келді ғой, солай ма? Жоқ мен сеннен оңайлықпен жеңілмеймін. Арнұр еріншек болса да енді мен секілді жақсы адамға айналады,- дейді. Жамандық:
- Ол не дегенің, жо-жоқ! Қателесесің, керісінше мен Арнұрды алдап, оны жаман балаға айналдырамын, сен менен асып түсе алмайсың, Жақсылық (қатты күледі сықылықтап) Арнұр қатты қорқады. Бір орында қылжимастан тұра береді. Жақсылық Арнұрды Жамандықтан құтқарып, оған еріншек болма деп кеңестер береді. Сол күннен бастап Жамандық көзден ғайып болады. Ал Жақсылық болса балаларды еріншектіктен құтқарудан жалықпай, оларды дұрыс жолға салады. Арнұр болса жасаған өз қателіктерін түсініп, ендігəрі жаман, еріншек бала болмауға Жақсылыққа, ата-анасына сөз береді. Сол күннен бастап Арнұр еріншек болғанның қаншалықты жаман екенін түсініп, бақытты болады.
Жанерке Нұрғалиқызы 13 жас Саға ауылы
