Ертеде тырналар өмір сүріпті. Олардың балалары тырна өте жалқау болыпты. Ата-анасы жұмсаса бармайды, өз бетінше бір нәрсені істеуге талпынбайды. Тек тамақ ішіп жата беріпті. Оған көршілері, достары жалқауланба, одан да еңбектеніп үйрен десе, жоқ менің ата-анам маған бәрін өздері дайындап береді. Мен несіне қиналамын дейтін көрінеді. Сөйтіп, жаз өтеді. Күз келеді. Барлық тырналар жылы жаққа жиналады. Өйткені қыстап қалу тырналар үшін қауіпті еді. Тырналар ұшуға қамданса, жалқау тырнаның ұшуға күші жетпейді. Өйткені ол жаттықпаған еді. Ол сол кезде өзінің ісіне өкінді. Жалқаулық еш пайда бермес!
Акпанбетов Рахат 8 жас
Петропавл қаласы
