Бір күні Наполеон дұшпандарының әскерінен қашып келе жатып, бір дүкенге кіреді де, дүкен сатушысына өзін жасыруын әмір етеді. Сатушы оны бірден ыңғайлы жерге кіргізіп, жасырып қояды. Біршама сәттен кейін ізіне түсіп жүгіріп келген дұшпандарына: «Біраз уақыт бұрын біреу былай қарай жүгіріп өтті, ана жаққа қашты!» деп алдап жібереді. Біраздан кейін артынша Наполеонның сарбаздары жетіп келеді. Дүкен сатушысы бір ажалдан қалған Наполеоннан: «Кешіресіз, мырза, қызық боп тұр, өлімге осыншама жақындау қалай екен, өміріңіз қыл ұшында тұрған сәтте не сезіндіңіз?» деп сұрайды. Наполеон бірден ашуланып: «Сен не мені мазақ еткенің бе, менімен бұлай сөйлесе алатындай сен кім едің?» дейді де әскеріне оны ату жазасына кесуін әмір етеді. Әскері сатушының көзін байлап, дуалға арқасын сүйетіп тұрғызады. Мылтықтар оқталып, тек «Атыңдар» деген бұйрық берілу ғана қалған еді. Сол сәтте иық маңынан бір қол созылып көзіндегі байлауды ашады. Байлауды ашқан Наполеон еді. Сатушыға бір сөйлеммен былай деп жауап береді: «Өмірдің қыл ұшында тұрғандағы сезім осындай болады!»
