Темекі тартқаның – өзіңді құртқаның!
Келді кеше жаңа тарих, жаңа заман,
Әлемді бір серпілткен сара заман.
Халқым менің оянып көзі ашылып,
Қуанамын бүгін міне дәл осыған.
Дегенмен де істер көп шешімі жоқ,
Мен білгеннен әліде білмесім көп,
Бүгіннің жастары ақылды ғой,
Санасыз да жетеді шашылған сөк.
Жалқаулар бар арамызда, бірі сараң,
Екі қолға бір күректе таппаған.
Шылым шегіп тәуелді боп нашаға,
Өзін дерлік жіпсіз ғана байлаған
Шылым деген тірі жүргеннен өлгенің,
Ойын емес өзіңді де бөлгенің.
Паравоздай мәз болып бұрқырап
Мүйіз шығып жатқанын да көрмедім.
Әуелгі байлық денсаулық деген бұл бабам,
Кемтарлар бар өмір бақи сорлаған.
Мәніні біліп он екі мүше қадірін,
Байқамадым шылымнан бір арланған.
Шөпті тартып бөленесің тағажайып елеске,
Көрінесің бұл өмірге енді қайтып келмеске.
Білсең егер айтшымаған шындығын,
Пайдасынан зияны көп емеспе.
Достарым, ағаларым, әпкелерім,
Із салып соңдарыңнан мен еремін.
Таза жолдан адаспай тура жүрсек,
Шығамыз бұл тұзақтан деп сенемін.
Айжан
Қазалы ауданы
