Имам Ағзам

Шәмседдин Сиуасидің "Мәнаких-и Имам Аъзам" атты еңбегінде былай жазылған:
Имам Ағзамның әкесі Сабит (рахметуллаһи алейһ) кіші жасынан бері мінезі таза, тақуа және уәра иесі еді. Жүзі өте нұрлы болып, зухды, халы және ілімі өте терең еді. Бір күні ол өзен жағасында дәрет алып отырғанында суда ағып келе

Имам Ағзам бір атеистпен айтысу үшін сағат онда кездесуге келіседі. Хазреті Имам әдейі ол жиынға кешігіп барады. Кешіккенінде атеист «Қараңдар Имамдарың қорқып келмей жатыр» дейді. Келген кезінде не үшін кешіккенін сұрайды. Ол «Қайық жоқ еді, өзеннен өте алмай тұрдым, бір қарағанымда, ағаштың бұтақтары өздігінен жиналып қайық болып тұра қалды

Имам Ағзам хазреттеріне үш адам келеді. Біреуі атеист, екіншісі мутазила сектасының, үшіншісі жабрия сектасының өкілі. Атеист былай деп сұрақ қояды:
“Аллаһ бар дейсің, ал бар болған нәрсе көрінуі керек. Бар болса, дәлелдеп бер.”
Ақылдысымақ болған мутазила сектасының өкілі болса былай деп сұрайды:

Имам Ағзам бір күні шәкірттеріне сабақ беріп жатқанда бір адам келіп,
– Саудаға жіберген заттарыңыз артылған кеме суға батыпты,-дейді.
Бұл хабарды естіген имам біраз тұрып, «әлхамдулилләһ» дейді.
Біраздан кейін тағы бір адам келіп,